Bijzitter: Stommers

ja, je leest het goed: stommers.
Check bij de scan!
Goed, ik zal lang verhaal opschrijven wat ik doormaakte bij de bijzitting.

Na drukke week en weekend met bizar weinig slaap, was ik vroeg uit de veren met kleine oogjes en ging mij goed wassen. Tijdens het aankleden, dacht ik aan T-shirt die ik van plan was om met tekst te dragen "VGT erkend!" maar helaas had ik nog niet in mijn bezit... (shame!)
Na het ontbijt en koffie ging ik naar het kanton met uitnodigingspapier en bij aankomst ging ik op zoek naar het hoofd bijzitter, het bleek een vrouw te zijn. Ik gebruikte met gebaren en tja, logisch dat zij mij geen bal begreep. Toch gebruikte ik opnieuw gebaren met stem en ik kreeg steeds onduidelijk antwoord met onvoldoende mondbeweging. Ik had pen en kladblok bij, maar ik liet nog even liggen in mijn rugzak. Zij liet het teken geven dat ik even kan wachten zoals bij andere genodigden die ook wachtten.
Na een tijdje ging het hoofd ons vertellen dat paar bijzitters teveel waren en vroeg aan bijzitters wie graag vrijstelling zou krijgen, zo zag ik haar teken met 'speculatie'. Ik bleef zwijgen en sommigen wilden vrijstelling krijgen, waaronder een vrouw met baby was. Daarna kreeg ik de kans te zien om als bijzitter mocht meewerken. Onder deze situatie deed mij herinneren toen ik in gewoon onderwijs was en voor mij was het zeer rot situatie. Logisch dat ik niemand kon verstaan en dat bleef ik gewoon doorbijten. In mijn gedachten vroeg ik mij af waarom dat ik bij kanton aanwezig was. Ik had geen tolk aangevraagd, hoewel dat nuttig was.
Op dit moment pakte ik pen en papier, schreef ik "Wat wil je erover vertellen?" nadat het hoofd verteld had bij ons groep bijzitters. Zij antwoordde met pen en papier, ik las "U mag @ de urne zitten en magneet kaarten valideren en kijken of er door de stommers op aanmerkingen worden aangebracht." Ik verbaasde dat zij de tekst "stommers" schreef en ik voelde sindsdien slechter.
"Stommers" bestaat niet, dacht ik en blijkbaar was het dialect dacht ik. Ik schreef voor haar "Ik ben Doof". Het hoofd had geen moeite mee maar alleen de communicatiegebrek deden wij toch met moeite met pen en papier. Na een tijdje uitleg merkte ik dat ik de oproepingsbrief niet bij had, liet ik het hoofd weten dat ik vlug oproepingsbrief moest gaan halen en van haar moest ik niet gaan halen. Het was geen probleem voor haar. Goed, ietsje later kwam de andere genodigde veel te laat aan en zo kreeg het hoofd idee om de late bijzitter mij te vervangen. Zij vroeg mij of ik goed vond. Ja, het was goed idee doordat zij "stommers" schreef, de oproepingsbrief had ik niet bij zich en in rot situatie verblijven, zag ik helemaal niet zitten! Door gedoe mocht ik naar huis, met gedachten hoe sommige mensen Doven erover beoordelen dat wij "stommers" zijn. Toen ik thuis aankwam, liet ik papier zien aan mijn moeder en zij liet mij zien dat het hoofd niet met "stommers" schreef, maar "stemmers". Ik ging goed checken en shit! Zij had gelijk en het was stom van mij! Het hoofd schreef "E" en voor mijn slapende oogjes las ik "O", zij schreef niet duidelijk genoeg voor mij. Lees dan opnieuw bij de gescande tekst!
Na heel gedoe ben ik weer teruggekeerd met oproepingsbrief, samen met mijn kindje en moeder. Bijzitters herkenden mij en gaven glimlach, probleemloos gedoe zonder te morren.
Toch kregen zij geweten dat Doven in ons maatschappij bestaan en best wil meewerken bij het kanton.
Ik kreeg slecht gevoel dat ik weg wou van kanton, dat ik eigenlijk niet van plan was en tja, door het slechte handschrift van het hoofd was ik niet in geslaagd om als bijzitter te zijn voor hele dag!
De conclusie is dat Doven ook daar welkom zijn als bijzitters, al was het niet zo goed idee na mijn ervaringen in gewoon onderwijs.
Toch ben ik positief om nieuws te vertellen, anders is het geen nieuws voor ons.

Hoe kon ik zoiets denken dat iemand "stommers" schreef?
Ik denk dat het rotgevoel in deze situatie oorzaak was, dat mijn hoofd slaperig was en slechte geweten opbloeide in mijn zwarte gedachten door ervaringen in gewoon onderwijs, niemand zou zoiets denken in de realiteit. Ik beoordeelde blijkbaar te vlug aan iemand die Nederlands of dialect sprak. Door gebrek aan communicatie denkt elk mens makkelijk pessimistischer, Niet waar?
Of ligt het aan mijn hoofd?
Oh ja, na tijdje filosoferen ben ik het eens met mijn hoofd en dat is niet ons schuld.
Maar goed, dat is andere onderwerp over manier van denken en met taalgebruik.